Lieve lezer, ik ben Frauke Verreyde, momenteel 23 jaar. Van jongs af aan had ik al een band had gecreëerd met beelden. Niet zozeer fotografie maar ik vond altijd een weg om iets artistiek en creatief te doen. Tijdens mijn kindertijd probeerde ik door middel van tekeningen en kleine installaties de wereld zoals ik hem zag te projecteren. Toen ik voor de eerste keer een fototoestel in mijn handen kreeg merkte ik dat ik er van hield om beelden op te vangen en te maken.
Ik ben uit puur interesse in het vijfde middelbaar veranderd van school en richting. In de richting wetenschappen- wiskunde kon ik mij niet echt vinden. Ik wou iets doen wat mij echt interesseerde en voldoening zou geven. Ik koos voor multimedia en geraakte nog verder in de ban van het medium fotografie. Toen er dyslexie bij me werd geconstateerd begreep ik plots waarom ik me veel beter in beelden kon vinden dan in woorden.
Het stopte dan ook niet bij het middelbaar, ik ging fotografie studeren aan het Kask in Gent. ik ging steeds op zoek naar ideeën waar een betekenis aan zou vast hangen om te fotograferen. Ideeën waar mijn docenten van zouden gaan houden. Die ik dan mooi netjes kan afgeven. Docenten blij, ik blij. Ik blij? dat kon ik niet met zekerheid zeggen. Ik zat vaak in mijn eigen gedachten verwikkeld omdat ik maar niet op ‘het’ perfecte idee en betekenis kwam en steeds beter zou kunnen. Ik kwam tot inzicht dat ik niet opzoek moest gaan naar een betekenis achter mijn werk maar dat die zich achteraf wel zal vormen. Ik lag teveel wakker van het concept kunst en hield me minder bezig met wat mijn onderbewuste me wou vertellen en laten creëren. Ik verloor een beetje mijn liefde voor het medium fotografie.
Hierna ging in fotografie studeren aan Sint Lucas in Antwerpen. In mijn laatste jaar raakte in onverwacht zwanger. Mijn plannen werden op een korte tijd helemaal door elkaar gegooid. Ik geraakte meer en meer gefascineerd door zwangerschappen en geboortes. De Geboortepraktijk kwam op mijn pad, ik was van plan om thuis te bevallen. Mijn zoontje, Matheo, werd thuis zacht geboren. Nog steeds als ik naar hem kijk sta ik er van versteld dat hij diegene is die 9 maanden in mijn buik heeft gezeten.
Ik houd enkel goede herinneringen over aan mijn thuis/bad bevalling mede door mijn geboortefoto’s. Dit zijn mijn meest kostbare foto’s in mijn bezittingen, deze dragen zoveel emoties, liefde en kracht. Iets dat ik ontzettend graag elke mama wil geven. Ik heb nog nooit deze nood gevoeld om beelden te maken. Ik durf nu trots te zeggen dat geboortefotografie echt mijn passie is. Het gene waar ik zoveel voldoening uit haal. Unieke verhalen die ik super graag beeldend wil vertellen. Een verhaal waar zoveel gevoel in zit en zo helend kan werken.
